شیخ عبداله پیاده

دو توصیه شنیدنی از شیخ عبد الله پیاده؛

شیخ عبد الله پیاده یکی از اوتاد بود، بیش از پنجاه بار با پای پیاده به زیارت امام رضا و سایر معصومین (علیهم السلام) رفته بود، در دیداری که با ایشان داشتم از وی خواستم که نصیحتی به بنده بفرمایند تا استفاده کنم، آنموقع خیلی جوان و حدوداً بیست و دو یا سه سالم بود، ایشان به بنده دو توصیه فرمودند:

اولاً: هیچ وقت در مقابل کسی از لفظ التماس دعا استفاده نکن، بلکه اگر میخواهی برای تو دعا کند خدمتی برای او انجام بده، تا خودش برای قدردانی و تشکر از آن خدمتی که در حقش کردی، برای تو دعا کند، این دعا ارزش دارد و در حق تو مستجاب میشود.

ثانیاً: اگر به فقیر و مستمندی پولی دادی بقیه را از او طلب نکن، اگر هم این کار را کردی آن مبلغی را که گرفتی با اموال خودت مخلوط نکن، چون باعث فقر تو میشود.

استاد معزز شیخ جعفر ناصری در باره شیخ عبد الله پیاده اینطور میفرمودند:

(شیخ عبد الله پیاده عمرش را اولاً به زهد گذرانده بود و ثانیاً عاشق زیارت عتبات عالیات به صورت پیاده بوده، و به دلیل عنایتی که در این طریق به ایشان شده بود و نوری که در ایشان ایجاد شده بود، مشهور شده بود به این که طی الارض دارد، و به همین به ایشان شیخ پیاده میگفتند، در اذکار و نماز و کارهای خود بسیار منظم بود، ازدواج نکرده بود و خیلی تنها بود، در اواخر عمر در تنها اتاقی که داشت، اتاقی حدود دو در دو و نیم متر، به دیدن ایشان رفتم، ظاهراً بیماری خونی گرفته بودند، به من گفتند دیشب کف پاهایم شروع به خارش کرد، هرچه با دست خود سعی کردم فایده ای نداشت وآرام نشد، دو کف پای خود را به هم مالیدم باز هم فایده ای نداشت، نزدیک بود از شدت خارش پا، گریه ام بگیرد، همان موقع گویا یک نفر را دیدم که به من اشاره کرد و مانع گریه ی من شد.)

شیخ عبدالله بختیاری در اواخر عمر خود ظاهراً به بیماری اوره مبتلا شد و پس از یک هفته بستری در بیمارستان آیت‌الله گلپایگانی قم در شب بیستم ماه مبارک رمضان سال 1402 قمری مصادف با 11 تیرماه 62 شمسی که سنش از هشتاد سالگی گذشته بود دارفانی را وداع و در قبرستان بقیع در راه قم به جمکران به خاک سپرده شد.

(حبیب هو)